Hoe een motor van een oude wasmachine aansluiten?

Doorgaans zijn wasmachines die 15-25 jaar geleden zijn geproduceerd, uitgerust met commutator- of asynchrone motoren. Invertermotoren zijn al op modernere machines geïnstalleerd en worden uiterst zelden voor "secundaire" doeleinden gebruikt. Daarom zullen we uitzoeken hoe we de motor van een oude wasmachine kunnen aansluiten. We vertellen u wat u moet weten en wat de kenmerken zijn van het opnemen van verschillende soorten apparaten in een elektrisch circuit.

Eenfasige asynchrone motor

Dit type motor vind je alleen op zeer oude automatische en halfautomatische wasmachines. Test het apparaat eerst met een multimeter voordat u probeert het apparaat aan te sluiten. Verwissel de tester om de weerstand te meten en de draden te vinden die met elkaar ‘verbinden’. De overige twee aansluitingen zijn een paar van de tweede wikkeling.

Dan moet je begrijpen welke wikkeling welke is. Dit kan "met het oog" worden gedaan - de dwarsdoorsnede van de startdraden is kleiner dan die van de werkende draden. Het is nog steeds beter om het type wikkeling met een multimeter te bepalen.

De startwikkeling zal meer weerstand produceren, en de werkwikkeling zal minder weerstand produceren.

De startwikkeling is nodig om het primaire koppel te creëren. In de meeste gevallen functioneert het systeem slechts enkele seconden nadat de motor is gestart. De werkwikkeling is nodig om het magnetische rotatieveld in stand te houden; deze is "actief" totdat de motor wordt losgekoppeld van het netwerk.

In het motorcircuit bevindt zich naast twee soorten wikkelingen ook een contactor of condensator met een capaciteit van 2 tot 4 μF. Als u van plan bent de motor zonder belasting te gebruiken, kunt u deze hulpapparaten missen. Hoe moeten we de uitdrukking “onbelast” begrijpen?

Het ontwerp van de wasmachine houdt in dat een katrol met een trommel op de motoras wordt aangesloten. De motor moet de "centrifuge" laten draaien, en op het moment van inschakelen ervaart hij een verhoogde belasting, dus het circuit moet een condensator of "voeding" voor de startwikkeling bevatten. Als u van plan bent de motor onder "zachtere" omstandigheden te gebruiken, kunnen hulpapparaten die het starten vergemakkelijken, worden verwaarloosd.

Als u een nieuw apparaat (bijvoorbeeld een amarilmachine of een appelsnijder) hebt gemonteerd met de motor van een oude wasmachine en de motor zelfs na kortstondig gebruik te heet wordt, moet u passende maatregelen nemen. Er kunnen verschillende redenen zijn voor deze “oververhitting”:

• kapotte lagers;
• verminderde "opening" tussen de stator en de rotor (hierdoor wrijven de onderdelen voortdurend tegen elkaar);
• een verkeerd geselecteerde condensator, namelijk de te grote capaciteit.

Controleren of de condensator defect is, is vrij eenvoudig. Het is noodzakelijk om het uit te schakelen, en dan wordt het beeld duidelijk. Als dit het geval is, moet de capaciteit van het startapparaat worden verminderd.

Er zijn eenfasige motoren met niet vier, maar drie aansluitingen. Dit komt doordat de twee wikkelingen op één punt al met elkaar verbonden zijn. Let in ieder geval bij het verwijderen van de motor uit de wasmachine op hoe de motor erop was aangesloten. Dit zal u helpen bij het maken van uw eigen elektrische circuit voor een zelfgemaakt apparaat.

Borstelcommutator “motoren”

Dergelijke motoren zijn te vinden in de meeste wasmachines die in de afgelopen drie decennia zijn geproduceerd. Collectormotoren hebben geen startwikkeling en vereisen geen condensator in het circuit. Ze kunnen zowel gelijkstroom ‘accepteren’ als werken op wisselstroom.

De commutatormotor kan, afhankelijk van het model, 5 tot 8 pinnen hebben, maar de meeste zijn niet bruikbaar om de motor buiten de wasmachine aan te sluiten.

Eerst moet je de aansluitingen vinden voor het aansluiten van de Hall-sensor; deze zullen zeker niet nodig zijn tijdens het verdere gebruik van de motor buiten de wasmachine. Bewapen jezelf met een multimeter en meet de weerstand van de draden. De wikkelingen van de tachogenerator geven waarden van ongeveer 60-70 Ohm.

De collectoren zijn tevens voorzien van een thermisch beveiligingscontact. Het produceert nul weerstand. En deze conclusie kan als “onnodig” worden aangemerkt.

Om het collectorapparaat in het circuit in te schakelen, moet spanning worden aangelegd op de vrije aansluiting van de wikkeling. Het tweede uiteinde is verbonden met de rechter elektrische borstel. De linkerborstel is aangesloten op de 220 volt voeding. Na dergelijke manipulaties zal de motor beginnen te werken en eenzijdig draaien.

Om de bewegingsrichting van de elektromotor te veranderen, moet je de borstels verwisselen. De rechter wordt dus gevoed vanuit het netwerk en de linker wordt gecombineerd met de wikkeldraad.

Voordat u begint, wordt aanbevolen om de commutatormotor stevig vast te zetten, omdat deze met een sterke schok begint te draaien en de bedrading kan beschadigen.

In sommige gevallen kan het nodig zijn om het aantal omwentelingen van de commutatormotor aan te passen. Voor deze doeleinden kunt u een dimmer gebruiken. In dit geval moet het vermogen van het apparaat groter zijn dan dat van een elektromotor.

U kunt een speciale dimmer kopen in winkels die elementen van ventilatiesystemen verkopen. Omdat dergelijke apparaten worden gebruikt om de snelheid van de motoren van toevoerventilatie en afzuigkappen te regelen.

Reacties van lezers

• Deel uw mening - laat een reactie achter